Topprestaties leveren met gescheurde kruisbanden
‘In het zonnetje zetten? Doe ik iets bijzonders? ’Zo reageerde Jacqueline Kooistra-Franke (33 jaar) nadat de redactie van het Vrijwilligerspunt haar benaderde voor een interview. Een typische reactie van een doorgewinterde vrijwilliger. Haar halve leven zet ze zich al in voor de Basketbalvereniging Souburg, maar daar loopt ze niet mee te koop. ‘Kinderen met blije gezichten, daar doen we het voor.’
Door Inge Caljouw, oktober 2015.
Pijnlijk
Met drie basketballende kinderen en een man actief binnen de vereniging ademt het gezin Kooistra basketbal. Daar kwam in september 2014 een deuk in. Jacqueline scheurde twee kruisbanden en de arts vertelde dat ze basketballen uit haar hoofd moest zetten. ‘Dat was een hard gelach. Ik had het er wel even lastig mee’, betreurd Jacqueline.
Manusje van alles
Basketballen kan niet meer, maar Jacqueline levert nog wekelijks topprestaties buiten de lijnen. Sinds haar zestiende werkt ze vrijwillig als manusje van alles bij de basketbalvereniging. Een gedeelde bestuursfunctie als penningmeester, trainingen verzorgen, wedstrijden coachen, scheidsrechteren en meegaan op kamp. Jacqueline vervult zo’n beetje alle taken die je als vrijwilliger kunt doen bij de vereniging. ‘Met een heel team van vrijwilligers houden we de vereniging draaiende. Die samenwerking maakt het juist zo leuk.’
Omgang met kinderen
Het afgelopen seizoen trainde en coachte Jacqueline de basketballertjes onder de tien jaar. ‘Dat doe ik het liefste. De omgang met allemaal verschillende kinderen, dat spreekt mij aan. Om de week spelen de kleintjes op zaterdagochtend een toernooivorm met teams van andere verenigingen. De organisatie vergt wat werk, maar het is altijd een groot feest!’
Sociale sport
Heel wat uurtjes is Jacqueline in touw voor de basketbal. Een fulltime baan als administratief medewerkster en het runnen van een gezin houdt haar daar niet vanaf. ‘Het is zo’n mooie sport. Je doet het echt met elkaar; verdedigen, aanvallen, iedere speler vervult alle posities. Basketbal is ook een hele sociale sport. Bij de landelijke basketbalbond is geregeld dat kinderen nooit een hele wedstrijd op de bank zitten bij een wedstrijd, de coach is verplicht iedereen in te zetten. Dat zie je bij andere sporten wel eens anders.
Ik hoop nog lang betrokken te zijn. Het voelt bovendien goed om iets te doen voor een ander. Koffie schenken voor bejaarden of wat ik doe, het maakt niet uit. Als je elkaar maar helpt!’
Jacqueline Kooistra-Franke