Oktober 2019: Johan Smolders
“Wandelaars typeer ik vaak als kuddedieren”
Twee bloedblaren zorgde ervoor dat Johan Smolders zes weken niet kon wandelen. Dat viel vies tegen voor deze doorgewinterde wandelaar. Johan is inmiddels weer in topvorm en loopt zo’n duizend kilometer per jaar. Nadat deze held van de maand zes jaar geleden stopte met werken, besloot hij lid te worden van wandelvereniging Willen Is Kunnen (WIK). “Vanaf toen brak het wandelvirus los”, aldus Johan. Inmiddels is deze 73-jarige actieveling voorzitter van WIK. Hij vertelt over de mooie wandelroutes en de familiaire sfeer bij zijn wandelvereniging.
Door Inge Caljouw
Technische commissie
“Vrij snel nadat ik lid was bij WIK nam ik zitting in de technische commissie. Ik hield mij vooral bezig met het onderhoud van de materialen, routes uitstippelen en pijlen op de routes plaatsen. Later ontdekte ik dat bepaalde dingen anders en effectiever konden, je moet als vereniging doorontwikkelen anders blijf je stilstaan, iets wat spreekwoordelijk niet bij een wandelvereniging thuis hoort.
Een plekje als voorzitter kwam vrij en ik werd gekozen. Daarna heb ik als eerste het pijlen van de routes gemoderniseerd en gezorgd dat er een andere ingang kwam bij het clubgebouw. Hiermee hadden buurtbewoners minder overlast van het in- en uitlopen van ons.”
Aanspreekpunt
De energie die Johan steekt in de wandelvereniging haalt hij vooral uit het vele lopen. Johan: “Ik loop de Nijmeegse Vierdaagse, de Kustmarathon Zeeland, de tochten van WIK buiten Zeeland en andere georganiseerde tochten in Nederland. De tochten die WIK organiseert loop ik niet mee, dan ontvang ik de vaak velen wandelaars van andere verenigingen. Ik zit bij het startbureau, deel koffie uit en leg de routes uit. Voor de wandelaars ben ik het aanspreekpunt.”
Blessure
WIK heeft rond de 95 leden en Johan kent ze bijna allemaal. “Er is veel betrokkenheid onder elkaar, het is echt een warme familie. De eerste keer dat leden lopen, gaat er iemand mee. Zo loop je niet alleen en kun je al lopende anderen leren kennen. Het is een heel sociaal gebeuren. Wandelaars typeer ik vaak als een soort kuddedieren; ze lopen het liefst met elkaar en altijd met een gezellig praatje onderling. Mijn vrouw loopt ook mee, maar helaas niet zulke lange afstanden meer. Ze heeft een blessure aan haar voet, dus na 5 kilometer moet ze stoppen. Zonde, want we wandelden vroeger samen veel.”
Molens
Johan kent veel mooie wandelroutes in Nederland. De mooiste plek vindt hij in eerste instantie lastig om aan te geven. “Iedere tocht heeft zijn charme”, aldus Johan. Toch weet hij twee plekken te noemen die eruit springen: “Bij de molens van Kinderdijk in het noordwesten van de Alblasserwaard, dit is een streek in de provincie Zuid-Holland. Het is schitterend lopen daar, typisch Nederlands. Ook in de kop van Schouwen kun je prachtig wandelen. Het is een heel mooi stukje natuurgebied, met wilde paarden en herten. Bewegen is gezond dus wil ik aanraden, kom eens kennismaken op de eerste en derde woensdagmorgen van de maand!”